Woensdag 11 april

Sapientia Aedificat! Dit is de lijfspreuk van de Saint Louis University die we de komende vier dagen uitvoerig zullen onder de loep nemen.

Omdat de ochtendstond goud in de mond heeft, besluiten de begeleiders ons anderhalfuur vroeger te wekken dan nodig (7u ontbijt). Om 9u verzamelen we aan de ingang van het SLU ziekenhuis (Saint Louis University). Het belooft een interessante dag te worden met kijkstages in SLU en Baguio General Hospital (BGH).
We worden onderverdeeld in vier groepen die de komende dagen in een doorschuifsysteem de afdelingen chirurgie, pediatrie en interne (in SLU) en BGH zullen bezoeken.
Iedere groep komt terug met spectaculaire en soms grappige verhalen. In BGH zorgt de arts die ons de rondleiding geeft voor een bijzonder interessante rondleiding doorheen de afdelingen psychiatrie, pediatrie, neus-keel-oor, orthopedie, nierdialyse, brandwonden,... Hij stelt ons constant vragen en legt ons casussen voor waarop we zo goed als mogelijk een antwoord op proberen te geven. Als kers op de taart mogen we een bevalling bijwonen en is Louise even assistent van dienst. In de bevallingskamer staan 4 bedden met slechts een kleine ruimte tussen, plaats voor de man is er dus niet. (gelukkig wel voor ons :-))

In SLU krijgt de groep chirurgie een rondleiding in de wards waar bijna geen patiënten liggen. Er is een borstoperatie bezig die bijgewoond mag worden. De vrouw in kwestie heeft een tumor die ze vandaag zullen verwijderen en onmiddellijk naar de patholoog sturen. Er is met de patiënte afgesproken dat ze, wanneer de tumor kwaadaardig zou blijken, onmiddellijk de borst zouden amputeren zodat ze niet nog een operatie zou moeten ondergaan. Gelukkig kwam 15 minuten later de pathologe met het goede nieuws dat de tumor goedaardig is. De arts stelt om 12.30u voor dat we eerst gaan eten want om 13u komt een nieuwe patiënt binnen en ook die operatie mogen we meevolgen. Uiteraard slaan we dit aanbod niet af!
Op de dienst pediatrie zijn er niet veel patiënten. Het moedergevoel van Tom komt naar boven.
Voor de groep die op de afdeling interne geneeskunde zat, zijn de vooruitzichten na al deze verhalen veel beter.

In de namiddag krijgen we vooraleer de eerste lesnamiddag start, een inleidend woordje van dokter Domantay, de decaan van de faculteit Geneeskunde.
In het eerste deel van de namiddag wordt het principe achter de community Medicine uitgelegd door dr. Hora. Men tracht de gemeenschap te bereiken en niet de individuele patiënt omdat nogal wat ziektes op de Filippijnen voortkomen uit bv slechte hygiënische omstandigheden. Het spreekt voor zich dat het aan de gemeenschap is om hier samen aan te werken en niet alleen aan elk individu afzonderlijk. Men doet dit door zich in de dorpsgemeenschap te integreren en zich aan hun manier van leven aan te passen. Zo komen de hulpverleners de plaatselijke noden te weten en kunnen ze de gemeenschap informeren.
Na een korte pauze - met wederom een groepsfoto die in de krant van SLU zal verschijnen - stellen enkele studenten, waaronder Charly en Ethel, het project MOMFI voor. MOMFI (voluit: Medical Outreach Missions Foundation, Inc) is een vrijwilligersproject waarvoor studenten, voornamelijk uit de opleiding geneeskunde, zich kunnen aanmelden om zich tijdens hun vakantie in te zetten voor de zogenoemde "medical missions". Ze trekken rond in de bergprovincie waar ze niet alleen zorg verlenen aan de lokale bevolking, maar hen ook wat eenvoudige (medische) vaardigheden bijbrengen.
Na de uiteenzetting overhandigen we een deel van de opbrengst van de broodmaaltijd die met veel dank in ontvangst wordt genomen. Het geld zullen ze besteden aan de aankoop van medicatie etc.
We hebben nog even vrij voor het avondeten en sommigen gaan opnieuw naar de Mall, anderen rusten uit.

's Avonds luisteren we vol aandacht naar elkaars ervaringen van de dag en wordt er druk overlegd wie een slaapmuts gaat drinken en wie gaat slapen..





Santé!
Alexander, Jeroen en Tom

P.S.: De tsunami bereikt de Filippijnen niet.