Nadat we ons ontbijt genuttigd hebben, springen we obviously terug de bus op en vertrekken we richting Caritas Manila. Dit is een instituut voor mensen met mentale en fysieke beperkingen. Geld wordt verkregen via donaties en de kerk, maar er is geen steun van de overheid. We zien verscheidene patiënten die zowel blind als doof zijn. Waaronder bijvoorbeeld John Carlo die bovendien ook autisme heeft. Z'n favoriete bezigheid is het beklimmen van mensen, zoals enkelen onder ons ondervinden. De verpleegsters hebben duidelijk hun handen vol met hem. Een rustiger persoon is Riza, zij is eveneens blind en doof, veroorzaakt door een complicatie van hersenvliesontstekening. Ze is de oudste bewoner in dit project en is reeds aanwezig vanaf de opening zo'n kleine 20 jaar geleden. In een andere kamer zien we enkele patiënten met cerebral palsy, wat hier klaarblijkelijk behoorlijk veel voorkomend is. Vervolgens krijgen we een glimp te zien van de revalidatieruimte waar ze naast mindervaliden ook patiënten met een beroerte behandelen.
Stiekem zijn we allemaal geraakt, vooral John Carlo heeft bij ons persoonlijk iets losgeweekt.
We vertrekken naar de eetzaal waar we een inleiding in brailleschrift en gebarentaal krijgen. Zo leren we hoe we Happy Birthday kunnen zingen in gebarentaal voor de jarige. Na een drankje en een koekje ontvangen we het feestmaal, dat was smullen! :) Gelukkig hadden we nog wat koeken liggen in de bus...
Obviously bussen we weer, deze keer richting Tala, het vroegere 'Molokai' van Manila. De lepralijders werden er vroeger geplaatst, ver weg van de stadskern, als een soort van quarantaine. Nadat we onze pakjes overhandigd hebben die we hadden meegebracht vanuit België, krijgen we uitleg door pater Paul Foulon. Hij vertelt ons over het ontstaan van Tala en over zijn jaren hier in dit 'melaatsendorp'. Acht Filippina's vergezellen ons. Initieel denken we dat het medewerkers zijn, maar het blijken leprapatiënten te zijn. Nochthans zagen ze er op het eerste zicht echt niet ziek uit. Je kan wel enkele littekens zien op hun armen, maar dit valt niet op. Ze wonen allemaal in Tala, lopen school en werken hier. In hun getuigenissen vertellen ze ons dat ze het contact verloren hebben met hun familie. Er bestaat dus nog steeds een groot taboe rond de ziekte en men is ook zeer bang om besmet te raken; ook al is dit een van de minst overdraagbare ziekten. Gelukkig kan de ziekte nu goed worden behandeld, en kunnen deze vrouwen een normaal leven leiden. Toch is bijvoorbeeld het vinden van werk heel moeilijk, mede door het taboe. Er zijn geen mannen aanwezig in de project, omdat ze volgens pater Paul niet genoeg doorzettingsvermogen hebben. (bedenkelijke blik)
We eten er nog - deze keer oprecht - een overheerlijk, gecarameliseerde banaan op een stokje, bananaque. We ontvangen er ook een boek over de Scheutisten. We lopen door een dorpje met kleurrijke huisjes speciaal gebouwd voor melaatsen en hun familie. De kinderen zijn er meer dan bereidwillig om te poseren voor een foto. Opnieuw is pater Paul onze gids. We kunnen onze materialistische zelve weer laten botvieren in het naaiatelier, waar we talloze, handgemaakte figuren kunnen kopen. Sprookjes en andere worden verwerkt in een originele creatie.
Als laatste bezoeken we een hospitaal. Daar bemerken we het sociale isolement waarin bepaalde leprapatiënten leven. Vooral bij oudere patiënten zijn de tekenen van de ziekte nog goed zichtbaar, omdat de ziekte nog niet onder controle was toen ze besmet raakten. Daarnaast krijgen we ook enkele nieuwe gevallen te zien van lepra. Hoewel er veel tegen de ziekte wordt gevochten, is ze nog niet uitgeroeid.
Net zoals gisteren hebben we een zware dag achter de rug, tijd om even te bezinnen.
Karel en Michiel
ps: het was Michiel die jarig was vandaag ;)
Foto van de dag:
Nog een geluk Michiel dat je toch nog een engelenkoor had om je te wekken op je verjaardag, het engelenkoor vanuit Kortrijk heeft echt goed zijn best gedaan, maar the number was nog available.... Gelukkige verjaardag en je hebt nog een heleboel te goed van ons. mama en papa en je twee zusjes PS de eerste foto's van Maité komen via mail naar je toe!
BeantwoordenVerwijderen