Dit hebben we vandaag maar al te goed ondervonden. Een vroege ochtendwandeling naar de kathedraal in Bontoc brengt ons bij de bus. Onder een helderblauwe hemel vertrekken we met volle moed naar Sagada. Na 10 minuten rijden : STOP! : LANDSLIDE! Door de hevige regenval van de afgelopen dagen stortte de verzadigde aarde op de rijbaan. Er komen vijf uren wachten op ons af:
9u30 : We maken een praatje met een Amerikaanse missionaris (bovenstaande uitspraak is van hem). De man is al 4 jaar op missie met z'n volledige gezin. Hij werd gezonden door God vertelt hij ons. Blijkbaar heeft de Amerikaanse kerk hier veel invloed, maar voorlopig merken wij hier nog niets van.
10u30 : Ijsjes worden verkocht in de file. Dit kennen we niet in België! Er is keuze tussen vanille met chocolade, mango en kokos (overheerlijk : in het ijsje zitten slierten kokos). Het valt ons op hoe gelaten de Filippino's omgaan met onvoorziene omstandigheden. Zonder stress, met een drankje, met gezelschap van elkaar. Dit is aanstekelijk en het duurt niet lang voor we in deze mentaliteit meegaan.
11u30 : BOEM! Met een explosie worden de grote stenen opgeblazen. De schone slapers/slaapsters zijn op slag wakker.
12u30 : Slapers, kaarters, eters en zelfs de zonnebaders hebben het opgegeven.
13u15 : Eindelijk horen we onze motor weer draaien en weg zijn we naar Sagada! Ethel is de winnaar van de weddenschap over de wachtduur.
Sagada is een gezellig dorpje gekend voor zijn grotten en rotsgraven. Aan het stadhuis stappen onze 5 gidsen op de bus.
In de rotsgraven werden tussen 1500 en 1988 mensen begraven in kleine kisten, omdat ze er in foetushouding ingelegd worden. Door een aardbeving in 1990 zijn er vele kisten in de afgrond gevallen. De mensen die stierven door ouderdom werden hier apart begraven. Met onze zaklampen gaan we op onderzoek uit en herkennen de botjes uit het anatomielokaal.
Daarna bezoeken we de grotten wat een nat avontuur wordt. De kreten van de vleermuizen trekken ons de grot in, terwijl we ons een weg banen tussen de uitwerpselen van de vleermuizen.
Vervolgens gaan we blootvoets verder, dieper de grot in. Eenmaal terug boven kunnen zij die dat wensen zich verfrissen met een douche en een drankje. Jammergenoeg kunnen we het museum niet meer bezoeken door het oponthoud in de morgen.
Wat hebben we vandaag geleerd:
Ten eerste: Ook al is de dag nog zo goed gepland, onverwachte wendingen zijn steeds mogelijk.
Ten tweede: De Filippijnse mentaliteit leert ons dit te accepteren en er het beste van te maken.
Ten derde: Carpe diem!
En nu noh nen dikke zoen van
Eveline en Honorine
Stoot van de dag:
In de grot wijst de gids Michiel en Gert op de schilpadvorm van eern rots. Daarop vraagt Michiel aan Gert waar hij die schilpad ziet. Gert zegt: "'t zal wel een kleintje zijn."
Michiel vraagt aan de gids: "Do these turtles ever come out of the cave?"
Gert aan de gids: "What do they eat?"
Waarop de gids antwoordt: "It's a rocksculpture."
Voor Julie P.
BeantwoordenVerwijderenDag Julie,
we ontvangen je sms'jes maar jij krijgt blijkbaar de onze niet (of in stukken en brokken of veel later): geen probleem, "geen nieuws is goed nieuws". Je e-mails zijn goed doorgekomen. Nog veel reisplezier!!
Groetjes,
mama, papa en Romanie
PS: in Milaan gevonden wat je wou: geel en hoog :))