Vandaag staat ons een lange busreis te wachten: we rijden van Bontoc naar Baguio.
Alvorens in onze geliefde habitat te kruipen, worden we rondgeleid in het Bontoc general hospital op een schappelijk uur: 7u30. Het is net geen tertiair ziekenhuis omdat o.a. het labo niet geavanceerd genoeg is en omdat er geen studenten worden opgeleid.
Op weg naar Baguio houden we 's middags halt in Abatan. Na het bezoek aan het primair ziekenhuis, kuieren we rond op de fruitmarkt en eten er mango's die in België geen gelijke kennen. 
Tussen dit alles staat een Rural Health Unit. Het is een soort eerstehulppost die enthousiast geleid wordt door de sympathieke dokter Hilda. Ze spitsen zich toe op geboortes en familieplanning.
Dokter Hilda wil graag een foto met ons allen en, ondanks de drukke bezigheden van de politie, nemen de mannen de tijd om ons uitgebreid te fotograferen. Even wanen we ons VIPs in de Filippijnen.
Omdat we niet genoeg krijgen van onze trouwe vierwieler, genieten we nog vier uur van het Filippijnse landschap achter het busraam. Het is te zeggen: de weinigen onder ons die nog wakker zijn.
We komen aan in de Saint Luis University van Baguio: Welcome home Charly and Ethel!
Het verschil tussen de Cordilleras (de bergprovincie) en Baguio kon niet groter zijn: een bruisende (studenten)stad die opvallend Westers aanvoelt. We gaan nog even naar de Shopping Mall en zien en horen de drukte van de stad. Geluiden van krekels, kikkers, ... zijn verleden tijd.
Alexander, Jeroen en Tom
Quote van de dag:
Geert: "Who wants to eat an ananas?"
Geert: "Who wants to eat an ananas?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.